Her gün daha da yaklaşıyorum ona. Bir adım daha ilerliyorum. Ben artık ne hissedeceğimi dahi bilmiyorum. Zaman akarken düşüncelerimi karıştırıyor. Gerçekle hayali ayırt edemiyorum. Yanımda olmasını çok istiyorum evet ama yine de doğrusunun bu olduğundan emin olamıyorum. Yazarken dahi silip silip tekrardan yazıyorum. Ne derdimi anlata biliyorum ne de bir çare bulabiliyorum. İçim daralıyor yine sana sarılıyorum kalemim. Unutmam gerek belki ama yapamıyorum bu ona daha çok bağlıyor sanki beni. Görmezden gelemiyorum bir türlü. Tam yokluğuna alışıyorum karşısında buluveriyorum kendimi. Gitmesini istiyorum ama unutamazsam eğer ne yaparım o zaman. alışırım belki ama acım diner mi bilmiyorum. Anlam veremiyorum o bana bu kadar soğukken içimi nasıl ısıtıyor. Tek bildiğim şey zaman ne duruyor nede akıp geçiyor. Her saniyesi içime işliyor. Onu iliklerimde hissedene kadar bekliyor sonra geldiği gibi gidiyor. Ve ben geçen her saniye ürperiyorum. Onun kalbimde yaşamasına izin veriyorum. Şu da bir gerçek ki bunu istem dışı yapıyorum. Ben onsuz geçen günlerimde hep onu arıyorum. Gözlerimi kapattığımda onu görüyorum. Günü onunla bitirip güne onunla başlıyorum.