bir sonahar gecesi dalgın ve uykulu. gözlerim kapanıyor yavaş yavaş. elimde kağıtlar okumaya çalışıyorum anlamak zaten ne mümkün. ağırlık çöktü üzerime ne uyuya biliyor ne de uyanık kalabiliyorum saatlerdir REM uykusunda gibiyim yaşıyorum ama aslında bir ceset gibi uyuşmuş her tarafım. kımıldamak için tüm enerjimi harcıyorum. gecenin loşluğu vuruyor yüzüme rahat bırakmıyor hayalin yine. gitmek istiyorum kollarını açmış bekleyen sonsuzluğa. burnuma kırık bir sevgi kokusu geliyor. varlığını bile unutmuşum halbuki. gücüm çekiliyor üzerimden direnecek halim yok. hayalin geçiyor önüme bir engelmiş gibi. ma öyle değil. aslında gücümü tüketen o. yinede ona inanıyorum unuttuğum sevginin kokusu ondan geliyor sanım hayaline sarılıyorum. pencereler açık sabah bir ışın dalıyor içeri açıyor uykku işte ozaman anlıyorum kırık bir sevgi kokusu sandığım şey aslında özlemin belirtisi. hayalinde açılır açılmaz gözlerim kayboluyor ne zaman geri gelir kim bilir.